ტილო, ზეთი
გუდიაშვილი ხშირად იყენებს მითოლოგიურ ალეგორიებს, რომლის ცენტრშიც გრაციოზული, მომხიბლავი ქალი წარმოდგენილია როგორც იდუმალი ქალღმერთი.
1940 წელს მცხეთის არქეოლოგიორმა ექსპედიციამ არმაზისხევში აღმოაჩინა ახალგაზრდა ქალის, სერაფიტას საფლავის ქვა.
"მე ვარ სერაფიტი, ასული ზევახისა, მცირისა პიტიახშისა ფარსმან მეფისა, მეუღლე იოდმაგანისა-ძლევამოსილისა და მრავალი გამარჯვების მომპოვებელი ეზოსმოძღვრისა ქსეფარნუგ მეფისა, ძისა აგრიპა ეზოსმოძღვრისა ფარსმან მეფისა, ვაება ვაებისა. ის,ვინც იყო ახალგაზრდა და იმდენად კეთილი და მშვენიერი იყო, რომ არავინ იყო მისი მსგავსი სილამაზით და გარდაიცვალა 21 წლისა".
ამ წარწერით შთაგონებულმა მხატვარმა შექმნა რამდენიმე ტილო. "სერაფიტას გასეირნება" სწორედ 1940 წელსაა დახატული.
სამეფო კარის ინტერიერი, მდიდრულ სამოსში ჩაცმული ქალები და სერაფიტა, რომელიც ზებუნებრივად ლამაზია. ფუფუნება და სასახლის უზრუნველი ყოფა ვერ ცვლის სერაფიტას სევდიან თვალებს. მან თითქოს იცის, რომ მალე ამქვეყნად აღარ იქნება, მისი სიცოცხლე ერთი "გასეირნებაა" რომელსაც აღტაცებული სამყარო მოაცილებს.
(წიგნი- "ლადო გუდიაშვილი" დიდი მხატვრები გამომცემლობა პალიტრა L,2011)
No comments:
Post a Comment